آنزیم های کبدی و عوامل مؤثر بر آن

افزایش آنزیم های کبدی ممکن است در طی یک آزمایش خون معمولی مشخص شود. در بیشتر موارد، آنزیم های کبدی به آرامی و به طور موقتی افزایش پیدا می کنند. بیشتر مواقع، این افزایش آنزیم ها علامت یک مشکل کبدی مزمن و خطرناک نیست.

علل افزایش آنزیم های کبدی

* مصرف برخی داروها مثل داروهای استاتین که کلسترول خون را پایین می آورند.

* نوشیدن الکل

* نارسایی قلبی

 * هپاتیت A و B و C

 * بیماری کبد چرب غیرالکلی

 * چاقی

 *  برخی داروهای مسکن مثل استامینوفن

 * هپاتیت الکلی (التهاب کبد در اثر مصرف الکل)

 *  هپاتیت خودایمنی (التهاب کبد در اثر یک اختلال خودایمنی)

 * بیماری سلیاک (آسیب روده باریک در اثر اسیدآمینه گلوتن)

 *  سیروز کبدی

 *  عفونت سیتومگالو ویروس

 * درماتومیوزیت (یک بیماری التهابی که باعث ضعف عضلات و بثورات پوستی می شود)

 *  ویروس اپشتین بار

 *  التهاب کیسه صفرا (کوله سیستیت)

 *  سکته قلبی

 *  هموکروماتوز (تجمع آهن خیلی زیاد در بدن)

*  کم کاری تیروئید

 * سرطان کبد

 *  بیماری مونونوکلئوز

 * دیستروفی عضلانی (بیماری ارثی و مادرزادی که باعث ضعف پیشرونده عضلات می شود)

 *  التهاب پانکراس

 * پلی میوزیت (بیماری التهابی که باعث ضعف عضلات می شود)

 *  هپاتیت سمی (التهاب کبد در اثر داروها و یا سموم)

 * بیماری ویلسون (تجمع بیش از حد مس در بدن)

تغییر آنزیم های کبدی با این داروها

گروهی از داروها که می توانند باعث ایجاد سطح غیرطبیعی آنزیم ها گردند، شامل موارد زیر هستند:

– داروهایی که برای کاهش درد استفاده می شوند مانند آسپرین، استامینوفنTynlenol، ایبوپروفن(motrin,Advil)، ناپروکسن(Narosyn)، دیکلوفناک (Voltaren) و فنیل بوتازون (Butazolidine)

– داروهای ضد صرع شامل فنی توئین(Di lantin)، الرپروئیک اسید، کاربامازپین (Tegretol)و فنوباربیتال.

– آنتی بیوتیک هایی مانند تتراسایکلین ها، سولفونامیدها، ایزونیازید(INH)، سولفا متوکسازول، تری متوپریم، نیتروفورانتوئین و …

– داروهای پایین آورنده کلسترول شامل استاتین ها(Lipitor,Pravachol, Mevacor و…) و نیاسین داروهای ضد افسردگی شامل سه حلقه ای ها سطح غیر طبیعی ایجاد شده آنزیم های کبدی معمولاً هفته ها و ماه ها پس از قطع دارو به حالت طبیعی باز می گردند.

بالا بودن آنزیم های کبدی در نوزادان

افزایش آنزیم های کبدی بدون هیچگونه علامت دیگری در شیرخواران و کودکان خردسال معمولا نشان دهنده بیماری خاصی نیست و نیاز به بررسی فوری ندارد.

پژوهشگران با بررسی ۷۲ کودک به ظاهر سالم که دست کم به مدت ۳ ماه میزان آنزیم های کبدی آنان افزایش یافته بود، متوجه شدند، در صورتی که افزایش این آنزیم ها با علایمی نظیر یرقان همراه نباشد، معمولا ظرف مدت چند ماه خود به خود برطرف می شود و به اقدام درمانی خاصی نیاز ندارد.

کنترل کردن آنزیم های کبدی

مسئله بسیار مهم این است که آزمون های دوره ای AST وALT باید در طول زمان انجام شود. تا سطح سرمی افزایش یافته، ثابت مانده یا پایین آمده است، مشخص شود. برای مثال، بیماران تحت درمان با بیماری هپاتیت C مزمن از نظر آزمون های آنزیمی دوره ای باید ارزیابی شوند.

هرگونه پاسخ به درمان باعث کاهش آنزیم های کبدی به سطح طبیعی یا نزدیک سطح طبیعی می شوند، بیماران مبتلا به هپاتیت C که پس از اتمام دوره درمان بیماریشان دوباره عود می کند معمولاً سطح غیر طبیعی آنزیم های کبدی را نشان می دهند.