بروسلاها

 

دكتر رضا میرنژاد- باكتریولوژیست، استادیار دانشگاه

 

آقای دیوید بروس، پزشك ارتش انگلستان به مطالعه بیماریها در محلهایی كه ماموریت می‌یافت، علاقمند بود. در اواخر دهه 1880 او به مالت (یا ملیتا) فرستاده شد. در آنجا او افرادی را یافت كه دچار تب مواج (Undulant fever) بوده و به باكتریهائی آلوده بودند كه از طریق بزها بین انسانها منتشر می‌شد. این باكتری را بعدها بروسلا ملی‌تنسیس نامیدند. ارتش انگلستان از مطالعات بروس حمایت نكرد و او را به تانزانیا فرستاد. به محض رسیدن بروس به آفریقای شرقی، او شروع به مطالعه یك بیماری جدید یعنی بیماری خواب كرد و عامل اتیولوژیك آن كه تریپانوزوما بروسی (Trypanosoma brucei) است، را شناسائی كرد.
بروسلا‌ها انگل‌های اجباری حیوانات و انسانها هستند که مشخصاً، به صورت داخل سلولی قرار می‌گیرند. بیماری ناشی از این باکتریها در انسان که بروسلوزیس (تب مالت، تب مواج و تب مدیترانه‌ای) نام دارد، با یک فاز باکتریمی حاد مشخص می‌شود که به دنبال آن یک مرحله مزمن ایجاد شده که می‌تواند سالهای متمادی طول کشیده و بافتهای زیادی (استخوان و غدد لنفاوی) را درگیر نماید. 6 گونه بروسلا وجود دارد. بروسلا آبورتوس(Brucella abortus) بیشتر در گاوها بیماریزاست؛ بروسلا كانیس (B. canis) در سگها؛ بروسلا ملی‌تنسیس (B. melitensis) بز و گوسفند؛ بروسلا نئوتوما (B. neotoma) موش‌های جنگلی؛ بروسلا اویس (B.ovis) گوسفند و بروسلا سوئیس (B. suis) خوك، اسب، جوندگان و گوزن شمالی را آلوده می‌كند.

خصوصیات بروسلا
 بروسلاها كوكوباسیل‌های كوچك، غیرمتحرك، غالباً بدون اسپور، بدون كپسول (ولی در موارد نادر كپسول تكامل نیافته، در سویه‌هائی كه تازه جدا شده مشاهده شده است)، میله‌ای شكل با ابعاد 0/7- 0/5 میكرومتر (عرض) و 1/5 – 0/6 میكرومتر (طول) كه به بصورت منفرد و دوتایی از انتهای یكدیگر قرارگرفته‌اند و گاه در گروههای كوچك بصورت زنجیره‌های 4 تا 6 تایی از باكتریها هم دیده می‌شوند. بروسلا گرم منفی و غیر اسید فاست است و در كشت‌های كهنه انتهای باكتری پررنگ‌تر بوده و یا سلول باكتری رنگ‌پذیری نامنظم داشته و به صورت دو قطبی مشاهده می‌شوند.
گرچه سویه‌های آزمایشگاهی بروسلا قادر به رشد در محیطهای ساده می‌باشند، ولی اغلب بروسلاها دارای نیازهای رشد پیچیده بخصوص در جداسازی اولیه از نمونه‌ای بالینی هستند. بطوركلی عواملی چون اسیدهای آمینه، تیامین، بیوتین، نیكوتین آمید، یونهای منیزیوم، آهن و منگنز برای رشد این باكتریها ضروری است. با افزودن پانتوتئات و ایزواریترول رشد بسیاری از سویه‌ها افزایش می‌یابد، در واقع تركیب اخیر می‌تواند بعنوان منبع انرژی برای بروسلا ملی‌تنسیس و بروسلا سوئیس استفاده گردد. رشد باكتریها در حضور گاز دی‌اكسید كربن Co2 افزایش می‌یابد، در عین‌حال وجود این گاز برای رشد برخی از سویه‌ها مانند گونه بروسلا آبورتوس ضروری است. از عوامل مؤثر فیزیكی در رشد این باكتریها، حرارت، pH و اسمولاریته می‌باشد. دمای اپتیمم رشد این باكتری، 37 درجه سلسیوس و pH مناسب رشد 4/7 – 6/6 می‌باشد و تغییرات pH در شرایط آزمایشگاهی به سمت قلیائی و اسیدی باعث مرگ بروسلا می‌شود. اسمولاریته مناسب رشد باكتری 5 درصد تا15درصد مولار كلرید سدیم است. متابولیسم همه سویه‌های بروسلا هوازی و نیاز به اكسیژن دارند و در شرایط بی‌هوازی قابلیت رشد ندارند. متابولسیم قندها در بروسلا از نوع اكسیداتیو می‌باشد ولی تحت شرایط خاص از قندها تولید اسید می‌نماید. سویه‌های بروسلا كاتالاز مثبت و بیشتر سویه‌ها اكسیداز مثبت هستند. این باكتریها دارای فعالیت سوپراكسید دیسموتاز هستند. گلوگز توسط اغلب سویه‌ها متابولیزه می‌شود، ولی ایزواریترتیول ترجیحاً توسط بروسلا آبورتوس و بروسلا ملی‌تنسیس و كمتر توسط بروسلا سوئیس و بروسلا اویس متابولیزه می‌گردد. این باکتری در بیماران، لاشه حیوانات، حیوانات آلوده و خصوصاً در دستگاه تناسلی و غدد پستان و همچنین شیر و فرآورده‌های آن وجود دارد و از طریق شیر و فرآورده‌های آن به انسان منتقل می‌شود.

تشخیص آزمایشگاهی
 از زمان كشف بروسلاها به عنوان عامل بیماری تب مالت پیشرفت‌های چندانی در روش‌های تشخیصی آزمایشگاهی بیماری صورت نگرفته است. هنوز هم روش كشت و روش‌های سرولوژیكی به عنوان روش‌های تشخیصی محسوب می‌شوند. تصویر كلینیكی غالباً گمراه‌كننده است و بیماری ممكن است به صورت عفونت‌های معده و روده، دستگاه تنفس و پوست و یا دستگاه عصبی بروز كند. تشخیص احتمالی در زمینه‌های مورفولوژی، كشت، صفات سرولوژی و در نظر گرفتن اطلاعات توأم اپیدمیولوژی- بالینی بنا نهاده شده است. بررسی سیتولوژیك خون در یك فرد مبتلا به بروسلوزیس حاد یا تحت‌حاد نشان‌دهنده لكوپنی ملایم با یك لنفوسیتوز نسبی، گاه همراه با یك آنمی ثانویه و ترومبوسیتوپنی است. سدیمانتاسیون به استثناء موارد حاد معمولاً در حد طبیعی است.
نكته مهم: گونه‌های بروسلا بسیار عفونت زا هستند (گونه‌های بروسلا را جزء طبقه C سطح ایمنی طبقه‌بندی می‌کنند) و كاركنان آزمایشگاه باید در کار با نمونه‌های بیمارانی که مشکوک به بروسلا هستند، خیلی مراقب باشند.
نمونه‌های ارسالی به آزمایشگاه: نمونه ارسالی جهت شناسائی بروسلاها خون، مغز استخوان، مایع مفصلی، آسپیره غدد لنفاوی، مایع نخاعی، ادرار و غیره می‌باشد. در آزمایشگاههای بالینی از روشهای زیر جهت شناسائی این باكتریها استفاده می‌گردد.
رنگ‌آمیزی گرم: بروسلاها معمولاً به صورت کوکوباسیل و باسیل‌های کوتاه گرم منفی کوچک، منفرد و گاهی جفتی یا زنجیره کوتاه مشاهده می‌شوند (شكل 1). باید توجه داشت كه رنگ فوشین یا سافرانین بجای 30 ثانیه باید 3-1 دقیقه بروی گستره باقی بماند. با روش کوستر بروسلاها به رنگ قرمز در داخل سلول‌های آبی رنگ دیده می‌شود. در این روش ابتدا از مخلوط سافرانین (دو قسمت) و پتاس (یك قسمت) که تازه تهیه شده باشد، روی لام می‌ریزند و پس از یک دقیقه آن‌را می‌شویند. پس از شستن چند ثانیه اسید سولفوریک یک در هزار روی آن ریخته و مجدداً می‌شویند و محلول 1% بلودومتیلن روی آن اضافه می‌نمایند و پس از 30 ثانیه می‌شویند و سپس خشک كرده و مورد بررسی قرار می‌دهند.

شكل 1: رنگ‌آمیزی گرم بروسلا

کشت

یكی از موارد تشخیص قطعی بروسلوزیس جداسازی باكتری از نمونه‌های بالینی است. رشد بروسلاها برروی محیط‌های معمولی بکندی صورت می‌گیرد و بیشتر گونه‌ها برروی بلادآگار و شکلات‌آگار و نه روی مكانکی و سایر محیطهای انتریك رشد می‌کنند، ولی برای رشد مناسب بروسلاها در كشت اولیه، محیط‌های جامد و مایع پیشنهاد می‌گردند كه عبارتند از: محیط آگاردار حاوی عصاره كبد، نوترین‌آگار، بلادآگار، تریپتوز آگار، دكستروز پوتیتو، گلیسرول پوتیتو، محیط سرم دكستروز آگار، محیط گلیسرول‌آگار، محیط بروسلا براث و آگار، محیط اصلاح شده فارن، محیط كشت كاستاندا، محیط اصلاح شده تایرمارتین به اضافه تركیبات خاص آنتی‌بیوتیكی كه جهت محیط كشت موردنیاز می‌باشد. افزایش سرم حرارت داده شدة اسب یا خرگوش به محیط‌های كشت یاد شده بالا سبب سرعت پرورش این باكتری می‌گردد. احتمال جدا كردن بروسلا از خون بیش از 50% نیست، چون نیاز تغذیه‌ای این ارگانیسم بالا و تعداد بسیار كم باكتری موجود در خون و زندگی درون سلول از جمله علل این واقعیت است. آزمایش كشت خون بیشتر از سایر نمونه‌ها جواب مثبت می‌دهد. البته لازم به ذكر است جهت كشت خون نكات متعددی باید رعایت گردد تا شانس بیشتری برای دست‌یابی به نتایج بدست آید. ایده‌آل‌ترین زمان نمونه‌گیری خون هنگامی است كه بیمار در مرحله حاد و تب باشد و این نمونه برای كشت مناسب‌تر و این احتمال بخصوص برای بروسلا ملی‌تنسیس و سوئیس بیشتر است. برای افزایش احتمال جداسازی بروسلا بهتر است نمونه‌گیری در 3 نوبت و در فواصل زمانی متفاوت انجام گیرد. لازم به ذكر است هر یك از نمونه‌های بالینی مانند مایعات بدن (ادرار، مایع نخاع، خون) و یا بافت به‌دست آمده از جراحی یا نكروسكوپی را می‌توان كشت داد. برای كشت خون نیازی به محیط انتخابی نیست، ولی در صورت آلودگی نمونه‌ها بهتر است از این محیط‌ها استفاده شود. چندین فرمولاسیون برای انتخابی نمودن محیط كشت جهت رشد ضروری است. مفیدترین محیط كشت انتخابی حاوی باسیتراسین، سیكلوهگزامید، نالیدیكسیك اسید، نیستاتین، پلی‌میكسین B و وانكومایسین در یك محیط پایه سرم دكستروزآگار شرح داده شده است. محیط كشتهای مایع نیز شامل فرمولاسیون مشابه فوق با افزودن آمفوتریسین B و سیكلوسرین می باشد كه برای نمونه‌های كشت از شیر آلوده بكار می‌رود. در جدول زیر محیطهای واجد آنتی‌بیوتیكهای انتخابی برای جداسازی بروسلاها ارائه شده است.

 برای اجتناب از كشت باكتری از محیط مایع به جامد می‌توان از محیط‌های دو فازی كاستاندا استفاده كرد. دركشت اولیه، بروسلا آبورتوس و بروسلا سوئیس دارای رشد ضعیفی هستند و جهت رشد نیار به 10 – 5 درصد Co2 دارند، درحالی‌كه سایر گونه‌های بروسلا قادر به رشد در هوای معمولی می‌باشند. كشت خون از یك تا دو هفته پس از انجام كشت در محیط ‏نگهداری می‌شود. برای دادن جواب منفی قطعی كشت بایستی حداقل سه هفته صبر كرد. باید توجه كرد در محیط آبگوشت ممکن است علیرغم رشد کدورت مشاهده نشود، لذا باید حتی در غیاب کدورت بطور هفتگی ساب‌کالچر انجام شود. لازم بذكر است كه محیط دی‌فازیک مثل کاستاندا نیاز به ساب‌کالچر ندارد.

                                                                        كلنی‌های بروسلا روی محیط  كشت

 بروسلا دارای سه نوع كلنیS،R و M می‌باشد. در محیط كشت آگار مغذی پرگنه‌های نوع S پس از 48 ساعت قطری حدود 5 میلی‌متر دارند و حاشیه آنها صاف و پرگنه‌ها محدب و نیمه‌شفاف و دارای سطحی براق می‌باشند. البته پرگنه‌ها پس از 2 تا 3 روز بعد از كشت اولیه بزرگتر، با تحدب بیشتر و دارای رنگ زرد كم‌رنگ هستند. كلنی S بیماریزا بوده و ممكن است در نتیجه جهش یا موتاسیون به شكلR (غیربیماری‌زا) درآید. موتان‌های خشن بروسلا آبورتوس در انسان، گاو، گوسفند، بز، خوك و خرگوش بی‌آزارند، چون در سرم این حیوانات موادی وجود دارند كه در آزمایشگاه مانع رشد اشكال خشن (نوع غیربیماری‌زا R) می‌گردند، ولی بر اشكال صاف (نوع بیماری‌زای S) میكروب بی‌تأثیرند و حیوانات مقاومR  فاقد فاكتورهای نامبرده فوق می‌باشند. در محیط invitro، اسید آمینه D– آلانین دارای همین خاصیت می‌باشد. هنگام آماده كردن محیط‌های كشت تازه لازم است كه محیط كشت با باكتری‌های بروسلا استاندارد مورد آزمایش قرار گیرند، چون برخی از یون‌های جگر حاوی موادی هستند كه از رشد بروسلا ممانعت می‌نماید و به علاوه باید مراقب سرم‌هایی كه جهت تهیه محیط‌های كشت بروسلا مورد استفاده قرار می‌گیرند بود تا حاوی پادتن‌های ضد بروسلا نباشد. در محیط‌های كشت مایعی كه جهت رشد بروسلاها مورد استفاده می‌گیرند، كدر شدن محیط كشت به آرامی صورت می‌پذیرد و این امر با ته‌نشین شدن رسوبات گرانوله همراه است كه به مرور در اثر افزایش طول مدت كشت، محیط كشت حالت چسبنده پیدا می‌كند. برخی از سویه‌های بروسلا تمایل بیشتری به رشد در محیط مایع نسبت به محیط جامد دارند. در این روش تكنسین آزمایشگر درصد بالائی درمعرض آلودگی می‌باشد. البته خود این مدت زمان طولانی عوارضی مانند جهش درماده وراثتی DNA و از دست رفتن سوش موردنظر و یا آلودگی را به همراه دارد، ضمناً برای تشخیص قطعی باكتری نیاز به آزمایشات بیوشیمیائی، حسّاسیت به رنگ‌ها و استفاده از آنتی‌سرم‌های اختصاصی ضروری است.

جدول1- محیطهای واجد آنتی‌بیوتیكهای انتخابی برای جداسازی بروسلا

Concentration of Selective in basal medium					Selective agent
Pepton Soya broth with 5% horse serum	Serum Dextrose agar	5% blood agar	Serum Dextroseagar	Harticys Digest agar
50	25	–	25	–	(Bacitracin units/mI)
–	–	5	–	5	(Penecillin units/ml)
50	50	–	–	–	(Vancomycin mg/ml)
–	–	10	–	–	(Ristocetin mg/ml)
5	5	10	4		(Polymyxin B units/ml)
5	5	10	–	–	Nalidicxic acid (mg/ml)
–	–	1:4000	–	–	Cetrimide
100	100	100	–	–	(Nystatinunits/ml)
4	–	–	10	–	(Amphotericin mg/ml)
100	100	150	100	100	(Cyclohexamide mg/ml)
–	–	–	–	4	(Gention violet mg/ml)

 

a Mair (1955) – b Leech et al (1961)-  cRvan (1967)- d Farrll(1969)- e Brodie & intoo(1975)

نکات مهم

– منفی بودن کشت‌ها از نظر بروسلا نشانگر عدم ابتلا به بیماری نیست، چرا که بروسلاها فقط در جریان مرحله بیماری و یا در جریان فعالیت دوباره بیماری از کشت‌ها به‌دست می‌آیند.

– این باکتری روی بلادآگار کلنی‌های شبیه استرپتوکوک ویریدانس ایجاد می‌کند و در محیط‌های حاوی نمک‌های صفراوی، تلوریت و سلنیت قادر به رشد نیست.

– محیط‌های مایعی که برای کشت مایکوباکتریوم توبرکلوزیس استفاده می‌شود، رشد بعضی از سویه‌های بروسلا را فراهم می‌کند.

محیط انتخابی و كشت در حضور رنگ (حساسیت به رنگهای مختلف) 

بروسلا در برابر رنگ‌زدائی محلول اسیدی و قلیائی مقاومت می‌كند و می‌توان از این مشخصه برای ایجاد روشهای رنگ‌آمیزی افتراقی برای بررسی حضور این باكتری در بافتها و مواد مورد آزمایش بهره جست. برای اولین بار برای افتراق بین بروسلا آبورتوس، ملی‌تنسیس و سوئیس بر پایه حساسیت نسبت به اثر مهاری برخی رنگهای سنتتیك ابداع گردید و تا به امروز نیز معتبر است. رنگهایی كه در این روش مورد استفاده قرار می‌گیرند، عبارتند از: تیونین، فوشین قلیائی، متیل ویوله و پیرونین كه تماماً اینها به محیط حاوی سرم دكستروزآگار اضافه می‌گردند.

بررسی خصوصیات بیوشیمیائی: بروسلاها هوازی اجباری می‌باشند و دارای متابولیسم تنفسی بوده و قدرت تخمیری ندارند. کاتالاز مثبت، اکثراً اکسیداز مثبت، اوره‌آز و نیترات مثبت، VP,MR و اندول منفی بوده و ژلاتین را ذوب نمی‌کنند. در جدول زیر الگوی فعالیت اكسیداتیو گونه‌های بروسلا برای برخی اسیدهای آمینه و كربوهیدراتها نشان داده شده است.

جدول 2- الگوی فعالیت اكسیداتیو گونه‌های بروسلا برای برخی  اسیدهای آمینه و كربوهیدراتها

Species						Amino acids
B.Ovis	B.canis	B.neotoma	B.suis	B.abortus	B.melitensis
V	V	V	V	+	+	L.Alanine
+	–	+	V	+	+	L.Asparagine
+	+	+	V	+	+	L.Glutamate
–	+	–	+	–	–	L.Arginine
–	+	–	+	–	–	DL.Citrulline
–	+	–	V	–	–	L.Lysine
–	+	–	+	–	–	DL.Ornithie
						Carbohydra-tes
–	V	+	V	+	–	L.Arabinose
–	V	+	V	+	–	D.Galactose
–	+	V	+	+	–	D.Ribose
–	–	–	–	V	–	D.Xylose
–	+	+	+	+	+	D.Glucose
–	V	+	+	+	+	Isoerythritol

 تست اوره‌آز

 بروسلاها به استثناء اویس قادرند اوره را تجزیه نمایند، ولی فعالیت اوره‌آز در انواع مختلف متفاوت است. بروسلا سوئیس به سرعت در مدت 15 تا 30 دقیقه، بروسلا آبورتوس در مدت 120 دقیقه و بروسلا ملی‌تنسیس بطور متغیر اوره‌آز مثبت می‌باشد. برای انجام تست یک لوپ از میکروب را روی محیط اوره‌آگار برده و در صورتی که مثبت باشد، تغییر رنگ حاصل می‌شود.

تست تولید H2S

خاصیت تولید H2S یکی از خصوصیاتی است که برای انواع بروسلاها از یکدیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. بروسلا اویس، ملی‌تنسیس و کانیس H2S تولید نمی‌کنند و آبورتوس، نئوتومه و سوئیس H2S در مدت حداقل تا 4 روز تولید می‌نمایند (جدول3). برای انجام تست، باید کاغذ مرکب خشک‌کن را در محلول استات سرب 10% فرو برده و خشک نمود و سپس آن را پس از کشت میکروب در فاصله دیواره لوله و پنبه دهانه محیط قرار داد. در صورتی که H2S تولید و متصاعد شود، نوار کاغذ سیاهرنگ می‌گردد. در غیر این‌صورت تغییر رنگ نمی‌دهد. با تعویض کاغذ در هر روز می‌توان متوجه شد تا چند روز H2S تولید می‌شود.

 جدول 3: خصوصیات کلیدی افتراق بروسلاها

خصوصیات بروسلا

بیوار

نیاز به co2

تولید H2S

رشد روی محیطهای حاوی

لیزتوسط فاژهای

تیونین

فوشین بازی

Td

Wb

Fi

BK2

R/C

بیوارهای آبورتوس

1

+

+

–

+

L

L

L

L

NL

2

+

+

–

–

L

L

L

L

NL

3

+

+

+

+

L

L

L

L

NL

4

+

+

–

+

L

L

L

L

NL

5

–

–

+

+

L

L

L

L

NL

6

–

–

+

+

L

L

L

L

NL

7

–

+

+

+

L

L

L

L

NL

بیوارهای ملی‌تنسیس

1

–

–

+

+

NL

NL

NL

L

NL

2

–

–

+

+

NL

NL

NL

L

NL

3

–

–

+

+

NL

NL

NL

L

NL

بیوار     سوئیس

1

–

+

+

–

NL

L

L

L

NL

2

–

–

+

–

NL

L

L

L

NL

3

–

–

+

+

NL

L

L

L

NL

4

–

–

+

–

NL

L

L

L

NL

5

–

–

+

–

NL

L

L

L

NL

کانیس

–

–

+

+

NL

NL

NL

NL

L

نئوتوما

–

+

–

–

L

L

L

L

NL

اویس

+

–

+

 

L: لیز کردن و NL: لیز نکردن

فاژ Tb یا تی‌بی‌لیس( Tibilisi) و BK یا فاز برکلی(Berkeley)، Wb یا Weybridge

– از غلظت رنگ تیونین 50000: 1 یا 100000: 1و از غلظت فوشین بازی50000: 1 در محیط‌ها استفاده می‌گردد.

تست‌های سرولوژی : از تست رایت که یک نوع آزمون آگلوتیناسیون می‌باشد، به همــــــــراه 2ME (2-مرکاپتو اتانل) جهت شناسائی بروسلا در مرحله حاد یا مزمن استفاده می‌شود. این تست امروزه اساس تشخیص ابتلاء افراد به تب مالت در کشور ما می‌باشد و بدلیل اینکه کشت بروسلا وقت‌گیر است و باید در زیر هود کلاس 2 ایمنی زیستی انجام شود، کشت خیلی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. امروزه برای تشخیص از الیزا (پروتئین‌های سیتوپلاسمیک) استفاده می‌شود که از روش آگلوتیناسیون حساس‌تر و اختصاصی‌تر است.

تست پوستی بورنه  : هنگامی که عصارة پروتئین بروسلا به صورت داخل جلدی تزریق شود قرمزی، ادم و سفتی طی 24 ساعت در برخی از افراد آلوده ایجاد می‌شود. هرچند كه آزمون پوستی غیر قابل‌اعتماد است و بندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد، ولی این تست در مطالعات اپیدمیولوژیك مورد استفاده قرار می‌گیرد و منفی شدن آن موجب حذف بروسلوزیس از تعداد كثیری از حملات مختلف می‌گردد. به‌کار بردن آزمون پوستی ممکن است باعث افزایش تیترآگلوتینین‌ها شود.

بیماریزایی تجربی در حیوان  : خوكچه ی هندی در برابر تمام سوش‌های بروسلا حسّاس می‌باشد. هیچ‌ یك از این تست‌ها قادر نیستند حیوانات حامل بیماری را از حیواناتی كه جدیداً آلوده شده‌اند تفكیك نمایند.

حساسیت به باكتریوفاژها  : فاژهای مختلف نسبت به سویه‌های باكتریائی یك گونه ویژگی نشان می‌دهند. از این خاصیت جهت فاژتایپینگ و برای تعیین جنس و گونه بروسلا استفاده می‌شود. این فاژها را به 5 گروه مجزا تقسیم می‌كنند كه در (جدول 3) نشان داده شده‌اند.

روشهای مولكولی  : در آزمایشگاههای پیشرفته از تکنیــک مولکولی PCR،PCR-RFLP ، Multiplex PCR،Real-PCR  و غیره برای تشخیص مستقیم بروسلاها در نمونه استفاده می‌گردد.

تشخیص افتراقی  : بروسلاها را باید از باسیل غیرتخمیری مثل بوردتلا، موراکسلا، کینگلا و اسینتوباکتر افتراق داد.

کلید تشخیصی بروسلاها  : کوکوباسیل گرم منفی، کاتالاز و اکسیداز مثبت، غیرهمولیتیک، لاکتوز، گلوکز منفی، هوازی اجباری و اوره‌آز مثبت. ایجاد آگلوتیناسیون با آنتی‌سرم ضد بروسلا تشخیص را تأئید می‌نماید.

درمان و پیش‌آگهی  : مدیریت درمان بروسلوزیس گاهی بحث برانگیز است، زیرا درمان طولانی است و اغلب بیماران از عود مجدد رنج می‌برند. یك مشكل عمده پزشکان، اشكال در تشخیص حصول غلظت مؤثر آنتی‌بیوتیک در درون سلول می‌باشد. بعلت دوره طولانی درمان، برای مدیریت مؤثر بروسلوزیس باید از درمان تركیبی استفاده كرد که معمولاً با تتراسایكلین بمدت 3 هفته بعلاوه استرپتومایسین بمدت 2 هفته صورت می‌گیرد. در 10 درصد موارد بیمارانی که تحت این نوع درمان قرار می‌گیرند، عود دیده می‌شود. روش دیگر این است که بیماران با تركیب استرپتومایسین بعلاوه داكسی‌سایكلین یا مینوسیكلین درمان می‌شوند؛ یا با تركیب داكسی‌سایكلین بعلاوه ریفامپین یا تركیب سفتریاكسون بعلاوه ریفامپین درمان صورت می‌گیرد.