ژنتیک و هوش فرزندان

همانند بیشتر جنبه های رفتاری و شناختی انسان، هوش یک صفت پیچیده است که تحت تاثیر وراثت و محیط قرار دارد. هوش موضوعی چالش برانگیز است که بخشی از آن به این دلیل است که روش تعیین فهم و اندازه گیری آن از راههای متفاوتی صورت می گیرد.تعاریف هوش شامل توانایی یادگیری از تجربیات و انطباق جهت تغییر محیط می باشد.

عناصر تعیین هوش شامل توانایی استدلال، برنامه ریزی، حل مسائل، تفکر انتزاعی و توانایی درک ایده های پیچیده می باشد. متداولترین روشی که جهت اندازه گیری هوش مورد استفاده قرار می گیرد، intelligence quotient (IQ) نام دارد.مطالعات بسیاری در زمینه جستجوی ژنهای مؤثر در هوش انجام گردیده است. بسیاری از این مطالعات بر روی تشابهات و تفاوتها در IQ افراد در خانواده ها به خصوص فرزندان و دوقلوها متمرکز شده است.این مطالعات نشان می دهند که عوامل ژنتیکی مسئول بروز 50% از تفاوتها، هوش افراد است.

مطالعات دیگری تفاوت در سراسر ژنوم افراد بسیاری را جهت یافتن مناطق خاصی از ژنوم که با IQ مرتبط باشند، مورد بررسی قرار می دهند. این مطالعات هیچ ژنی را مشخص نکرد که به طور قطع عامل بروز تفاوت در هوش افراد باشد. این احتمالا به این دلیل است که ژنهای بسیاری در بروز تفاوتها در هوش افراد هستند.

هوش همچنین به شدت تحت تأثیر محیط است. عوامل مرتبط با محیط خانه کودکان و والدین، در دسترس بودن منابع یادگیری و تغذیه در میان افراد همگی در هوش تأثیر دارند.

محیط و ژنهای افراد بر یکدیگر اثر می گذارند و این می تواند در تعیین سهم هر کدام چالش برانگیز باشد. به عنوان مثال اگر IQ فرزند مشابه پدر و مادر باشد، این شباهت به دلیل انتقال عوامل ژنتیکی از پدر و مادر، عوامل محیطی مشترک یا به احتمال زیاد ترکیبی از هر دو است. بنابراین عوامل ژنتیکی و محیطی هر کدام در تعیین هوش مؤثر هستند.